این سگ ها نژادی نترس هستند.تمایل دارند در نزدیک خانواده خود باشند و از غریبه‌ها دور باشند؛ژرمن شپرد بسیار حیوان اجتماع‌دوستی هست، بنابراین نباید مدت زیادی تنها بمانند و در نتیجه این موضوع به اضطراب جدایی در او منجر می شود.

جدول معرفی نژاد سگ ژرمن شپرد

کشور محل ثبت	آلمان
اندازه	بزرگ و عضلانی
وزن	حدود44 تا 40 کیلوگرم در نر و ماده تقریبا یکسان است
قد	نر ۶۰ تا ۶۰ سانتی‌متر ماده ۵۵ تا ۶۰ سانتی‌متر
سازگاری
توان زندگی در آپارتمان	این سگ ها برای زندگی آپارتمان توصیه می شود. آنها به طور متوسط در داخل خانه فعالیت می کنند و مشکلی برای نگهداری از او در خانه و اپارتمان نخواهید داشت. اگر فعالیت روزانه او را تامین کند سگ خوبی برای نگهداری در خانه به حساب می اید.
میزان سر و صدا	از سگ های بسیار پر سر و صدا نیست.
سازگاری با کودکان	ژرمن شپردها نژاد خوبی برای ارتباط برقرار کردن با کودکان هستند. ان ها بسیار اهل بازی هستند. همچنین نگهبان خوبی برای کودکان هستند. اگر کودکتان از جثه بزرگ این سگ نترسد گزینه خوبی برای خرید به حساب می اید. برای این کار از تولگی ان ها را باهم بزرگ کنید
سازگاری با گربه ها
سازگاری با دیگر سگ ها
نیاز به فعالیت روزانه	این سگ بسیار پر انرژی و خستگی ناپذیر است.با استقامت شگفت انگیز و بسیار قوی است . بسیار مهم است که آن را به طور روزانه ورزش شدید بدهید تا از بی قراری و شیطنت های بیش از حد او در خانه بکاهید. اگر خودتان اهل فعالیت بدنی زیاد نیستید این سگ برای شما توصیه نمیشود. این سگ نیاز به پیاده روی یا دو روزانه طولانی دارد. شپرد ها بازی با توپ را بسیار دوست دارند . همچنین از تعقیب و گریز نیز لذت میبرند. در فعالیت های روزانه ان ها سعی کنید او را به چالش بکشید
نیاز به رسیدگی های بهداشتی
نیاز به مراقبت و نگهداری	ژرمن شپردها نیاز های مراقبتی و آرایشی بهداشتی زیادی دارند. پوشش آن ها نیاز به این نوع رسیدگی ها را زیاد میکند. حمام را میتوانید حتی هر سه ماه یک بار نیز انجام دهید. هر هفته با یک برس میتوانید بدن او را شانه کنید.
هیپوآلرژیک
نیاز به بازی و توجه
ریزش مو	ریزش مو در این نژاد زیاد است. اگر بورس کشیدن را به صورت هفتگی انجام دهید مقداری از این ریزش ها می کاهید. هر دو سال یک بار ریزش کلی وشدید دارند
یادگیری و هوش	ژرمن شپرد بسیار هوشمند است، اموزش او از بسیاری از نژاد ها کار راحت تری به حساب می اید فقط به کمی توجه و زمان نیاز دارد. ژرمن ها به هوش المانی نیز مشهور هستند و از باهوش ترین نژاد های سگ به شمار می ایند .
غریبه دوستی
توانایی سگ نگهبان شدن	ژرمن شپرد ها سگ های بسیار خوبی برای نگهبانی هستند. صدای بلند و آلارم گونه این نژاد ، صاحبش را از انواع خطرات به موقع آگاه خواهد کرد
مدت زمان عمر به صورت متوسط	12-15 سال

تاریخچه سگ نژاد ژرمن شپرد:

ژرمن شپرد یکی از نژادهای اصیل آلمانی است که برای اولین بار در سال ۱۸۹۹ در تاریخ ثبت شده است.
این نژاد کارایی های مختلفی دارد از جمله گله داری، نگهبانی، راهنمای نابینایان، سگ خانواده، سگ جستجو و امداد گر!
طول عمر این نژاد از ۹ تا ۱۳ سال است.
همان طور که نام او نشان می دهد چوپان آلمانی از کشور آلمان منشا می گیرد.در قرن نوزدهم این نژاد توسط کاپیتان Max von Stephanitz که می خواست یک سگ با ویژگی هایی هم چون توانایی کار برای ارتش و پلیس داشته باشد به پرورش این نژاد پرداخت. نتیجه این شد یک سگ باهوش و تطبیق پذیر و مناسب این کار پدید امد.
این سگ سازگار و جذاب به زودی توجه دوستداران سگ در کشورهای دیگر را هم به خود جلب کرد. اولین چوپان‌المانی که به ایالات متحده وارد شد در سال 1906 بود و اولین چوپان آلمانی که در باشگاه سگ آمریکا ثبت شد در سال 1912 بود.
در جنگ جهانی اول محبوبیت این نژاد رو به رشد گذاشت زیرا بسیار به کمک سربازان آلمانی پرداخت.این سگ در تحویل مواد غذایی و سایر ضروریات در جنگ بسیار کمک کننده بود.
پس از جنگ این نژاد در فیلمRin Tin Tin بر محبوبیتش افزوده شد  و مخاطبان آمریکایی آن را بسیار دوست داشتند.برای یک دوره زمانی چوپان آلمانی محبوب ترین نژاد در ایالات متحده بود.
یکی از بهترین و شناخته شده ترین نوع چوپان آلمانی مدرن که تا کنون تنها عضو از این نژاد بوده که برنده بهترین نمایش سگ در Westminster Kennel Club در سال 1987 شده تاکر هیل منهتن نتم داشت که با نام مستعار هتر شناخته شده بود.هتر هر کجا که می رفت بسیار طرفدار پیدا می کرد و بسیار دوست داشتنی بود و در ملاقات با طرفداران خود به خصوص کودکان مورد استقبال قرار می گرفت.
این روزها محبوبیت این نژاد دوباره در حال افزایش است رتبه دوم را بعد از لابرادور رتریور دارد.

ظاهر سگ نژاد ژرمن شپرد:

ژرمن شپرد نر ۶۰ تا ۶۰ سانتی‌متر و ماده ۵۵ تا ۶۰ سانتی‌متر است و وزن این نژاد از ۳۵ تا ۴۵ کیلوگرم متغیر است.
پوشش این نژاد دولایه است و محافظ بسیار خوبی برای بدنش است.
پوشش خارجی او نیز از موهای صاف متراکم تشکیل شده است.
رنگ پوشش ژرمن شپرد سیاه؛ سیاه و کرم؛ سیاه و قرمز؛ سیاه و نقره‌ای؛ سیاه و  برنزه؛ آبی؛ خاکستری؛ جگری؛ مشکی؛ و سفید می‌باشد. پوشش موهای ژرمن شپرد دو بار در سال ریزش شدید پیدا می کند و انقدر زیاد است که تحت عنوان “پشم ریز آلمانی” خوانده می شود.

خصوصیات اخلاقی و شخصیت نژاد ژرمن شپرد:

این نژاد بسیار باهوش، وفادار و بسیار پر انرژی هست. یادگیری اش فوق العاده سریع است و غریزه اش برای محافظت از خانواده اش  بسیار زیاد است.
این سگ ها نژادی نترس هستند.تمایل دارند در نزدیک خانواده خود باشند و از غریبه‌ها دور باشند؛ژرمن شپرد بسیار حیوان اجتماع‌دوستی هست، بنابراین نباید مدت زیادی تنها بمانند و در نتیجه این موضوع به اضطراب جدایی در او منجر می شود.
حس بویایی این نژاد بسیار قوی است و مناسب نگهبانی است .این سگ‌ها را باید از سنین پایین اموزش داد و استفاده های متعددی مثل نگهبانی و سگ امدادگر و پلیس دارد.
رابطه ژرمن شپرد با کودکان خیلی خوب است و هم بازی مناسبی برای انهاست.
از این سگ در کارهای مختلفی استفاده می شود مثل نگهبانی،سگ همدم و همراه خانواده،سگ پلیس،امدادگر،برای تشخیص مواد مخدر ،برای یافتن مجرمان فراری و خدمت به نیروهای مسلح!
این نژاد بسیار پر انرژی و وفادار است.
 توانایی های این نژاد بسیار فراتر از یک سگ است.چوپان آلمانی در واقع سرآمد در بین سگ های ورزشی است و در چابکی, اطاعت, ردیابی و البته شبانی عالی است. چوپان آلمانی هنوز در مزارع و مراتع در سراسر جهان از جمله ایالات متحده مورد استفاده قرار می گیرد.
نیم ساعت پیاده روی در روز و دو بار در روز بازی یا فعالیت در طی آموزش برای او‌نیاز است.
این نژاد محافظ خوب و با محبتی برای خانواده هاست که یک انتخاب عالی برای خانواده هایی است که کودکان کوچک دارند. با ورزش کافی و فرصت های فعالیتی مناسب به این نژاد و تامین نیازهای فعالیتی او می تواند این سگ در یک شهر کوچک و یک آپارتمان زندگی کند .آنها مناسب برای زندگی در حیاط خلوت هستند اما نیاز به زندگی در داخل خانه به عنوان یک عضو از خانواده دارند.

دیگر حقایق جالب درباره ژرمن شپرد:

چوپان آلمانی که بسیار باهوش است اصلا نمی خواهد مانند یک سیب زمینی زندگی کند و مدام بی تحرک باشد.از این رو این سگ نیاز به زندگی با یک فرد فعال خواهد داشت.
چوپان آلمانی عاشق کودکان و خانواده هاست و باید در اوایل زندگی و سنین پایین اجتماعی شود و آموزش های لازم را ببیند.
چوپان آلمانی هرگز خجالتی و یا عصبی و پرخاشگر نیست مگر اینکه درست آموزش نبیند.
چوپان آلمانی در خلق و خو و شخصیت
سگی ایده آل است که نترس و با اعتماد به نفس است.برای اجتماعی شدن و آشنا شدن او با بسیاری از افراد مختلف باید به او آموزش داد.
چوپان آلمانی به طور طبیعی محافظ خانه و اموال صاحبش است و همیشه مراقب غریبه ها و یا مزاحمان است اما شما باید او را از کودکی آموزش دهید که وقتی کسی را به خانه خود می آورید سگ شما آن را قبول کند و با آنها پرخاش نکند .او هم‌چنین باید همراه با دیگر حیوانات خانگی بزرگ شود تا به انها عادت کند به خصوص اگر او قرار است با آنها زندگی کند. چوپان آلمانی بسیار هوشمند است و به سرعت یاد می گیرد که باید با انها کنار بیاید!
بسیاری از مردم  یک چوپان آلمانی را برای مقاصد حفاظتی می خواهند. اما تقریبا هیچ کس واقعا نیاز به حفاظت خیلی زیاد او ندارد و بسیاری از افراد یا خانواده ها به سادگی نیاز به یک ناظر و یک عامل بازدارنده از خطرات دارند.
اندازه بدن و زبان بدن و غریزه او به طور معمول این خاصیت را به او می دهد.
محافظت به عنوان بخشی از طبیعت او است.

آیا چوپان آلمانی می تواند بدخلق شود؟

این سگ هم می تواند پارس کند و مزاحم خانواده و همسایه ها شود, هم چنین حفر کردن, سرقت مواد غذایی و دیگر رفتارهای نامطلوب هم می تواند در او دیده شود و اگر خسته و کسل باشد این رفتار ها ممکن است در او دیده شود.
 هر سگ می تواند در دوران بلوغ خودش کمی رفتارهای نامطلوب داشته باشد.در مورد چوپان آلمانی این رفتار ها در شش ماهگی شروع می شود و در ادامه تا زمانی که سگ حدود دو ساله شود ممکن است ادامه یابد. شروع آموزش اولیه سگ و سازگار کردن او با شرایط زندگی شما یک کلید بزرگ موفقیت است.
صحبت کردن با پرورش دهنده سگ ها و شنیدن توصیف دقیق رفتارها و شخصیت سگ ها و آنچه شما دنبال آن هستید ،برای کمک به انتخاب یک توله سگ بسیار مهم است. پرورش دهندگان با شناخت کامل از یک توله سگ می توانند بطرز عجیبی توصیه های سازنده ای بکنند

اصول نظافت و آراستگی این نژاد:

 چوپان آلمانی سگی با ضخامت متوسط پوشش مویی است و دو لایه پوشش خارجی دارد. به طور مداوم پوشش موی او ریزش دارد و ریزش او دوبار در سال بیشتر می شود !در بهار و پاییز 
بقیه زمان های سال برس زدن هفتگی موهای او به طور کلی برای تمیز نگه داشتن او‌ و کنترل ریزش موی او کمک کننده است.
اگر چوپان آلمانی را انتخاب می کنید باید حساسیت زیادی به ریزش موی زیاد او نداشته باشید.هم چنین اگر شما آلرژی دارید نباید این نژاد را انتخاب کنید چون ریزش مویش زیاد است.
بقیه مراقبت های اولیه شامل تمیز کردن و کوتاه کردن ناخن های او هر چند هفته یک بار و مسواک دندان ها می شود.
بسیاری از آنچه شما می توانید با انجام آن ها به نگه داشتن سگ خود کمک کنید بسیار آسان است و به راحتی می توانید او را خوشحال و سالم نگه دارید. شما باید با کنترل رژیم غذایی او , مطمئن شوید که او غذاهای سالم و مقوی می خورد.هم چنین ورزش به طور منظم ،مسواک زدن دندان های او و برس کشیدن موهایش به سلامت او بسیار کمک می کند.معاینات و واکسیناسیون نیز ضروری است که برای او  توصیه می کنیم .ما برای او "چک آپ" و تست های روتین سالیانه برای غربالگری بیماری ها را توصیه می کنیم. یکی دیگر از مراقبت های لازم برای حیوان خانگی تان ثبت نام برای بیمه سلامت او است. بیمه بهداشت و درمان کمک خواهد کرد که شما از نظر هزینه های بیماری های اختمالی به مشکل برنخورید.
تمیز کردن گوش هم به صورت هفتگی باید انجام شود.
با پیاده روی روزانه و جلسات بازی کوتاه نیازهای فعالیتی او را تامین کنید و این گونه او را به یک سگ خانگی خوب تبدیل کنید.
نگه داشتن رژیم غذایی سگ تان در یک رژیم خوب و متعادل با کیفیت بالا و مناسب برای سن او بسیار مهم است.
ورزش سگ تان را هم به طور منظم انجام دهید اما بیش از حد نباشد.
پلاک هایی که توسط میکروب ها روی دندان ها به وجود می ایند می توانند،بوی ناخوشایندی ایجاد کنند.
پس از اینکه شما دندان های سگ تان  را به صورت حرفه ای تمیز کردید،باید رژیم تغذیه ای خاصی را که برای حفظ سلامت دندان ها نیاز است رعایت کنید و هم چنین مسواک زدن منظم نیز خیلی کمک می کند.
شما می توانید یک یا دو بار در هفته برای رفع جرم های دندان سگ خود از یک خمیر دندان سگ استفاده کنید. از مسواک نرم و ترجیحا مسواک نرم کودک استفاده کنید. بیماری پریودنتال که عفونت بین لثه و دندان است، بعضی اوقات دندان های سگ را تحت تاثیر قرار می دهد
. اغلب، در اثر عفونت پريودنتال سگ دندانش را از دست می دهد.عفونت ها احتمالا می توانند به سایر نقاط بدن او نیز نفوذ کنند.
تعدادی از مشکلات بهداشتی و تغییرات رفتاری که سگ های مسن تر را تحت تاثیر قرار می دهند، وجود دارد، بنابراین صاحبان سگ ها  باید این ها را بدانند تا بدانند چگونه بهترین ها را برای سگ شان در نظر بگیرند و در سال های طلایی همراهی با سگ شان احساس خوبی داشته باشند.
مهم است که از مسائل مربوط به مسائل بهداشتی سگ های مسن مطلع شوید و مراقبت های خوبی داشته باشید و اگر سگ شما هیچ بیماری یا حادثه ای بزرگ در طول زندگی اش نداشته باشد، باید با خوشحالی تا سن متوسط و بزرگسالی زندگی کند.
اینکه سگ شما چه مدت زندگی می کند به نژاد او بستگی دارد. نژاد های بزرگ و متوسط در حدود 11 تا 14 سال زندگی می کنند.

اعلائم پیری:

فعالیت های عمومی کاهش می یابد.
خواب او بیشتر و عمیق تر می شود.
از دست دادن علاقه به فعالیت های خانوادگی!
اشتیاق کمتر برای پیاده روی طولانی مدت!

مراقبت از ژرمن شپرد:

توله سگ چوپان آلمانی باید اجتماعی شود و آموزش ببیند که با شما زندگی کند .این سگ فوق العاده قادر و با توانایی های بالاست و به درستی ترفندها را یاد می گیرد. یک هماهنگی میان ورزش ،رژیم غذایی و محبت توله سگ بسیار مهم است. علاوه بر رژیم غذایی در چوپان آلمانی فراموش نکنید که داروهای پیشگیرانه و واکسیناسیون نیز مهم است.

انواع نژاد ژرمن شپرد :

این نژاد در سال 1899 به رسمیت شناخته شد. دو نوع از این نژاد شناخته شد تحت عنوان چوپان آلمانی و چوپان بلژیکی!
آنها به عنوان سگ گله استفاده می شدند.همانطور که می بینید هر دو نژاد از نظر استفاده مشابه بوده اند و برای حفاظت و نگهداری از دام استفاده می شده اند. مبدا تاریخ و مکان آنها بلژیک و آلمان ذکر شده است که به همین نتم هم نام گذاری شده اند.
به منظور کمک به شما در افتراق این دو نژاد ما تفاوت های اصلی بین چوپان آلمانی و بلژیکی را ذکر می‌کنیم.
چهار نوع Belgian Shepher وجود دارد و آنها بسیار ویژگی های متفاوتی با یکدیگر از نظر ظاهر فیزیکی دارند حتی اگر آنها از نظر ژنتیکی تقریبا یکسان باشند.به این دلیل FCI همه آنها را به عنوان همان نژاد بلژیکی می شناسند چوپان در حالی که باشگاه سگ های آمریکا و دیگر سازمان های مشابه آن ها را چهار نوع نژاد مجزا در نظر می گیرند.
انواع نژاد چوپان بلژیکی:
(Groenendael Belgian Shepherd Belgian Sheepdog (AKC
Laekenois Belgian Shepherd
Malinois Belgian Shepherd
Tervuren Belgian Shepherd

Groenendael Belgian Shepherd
نام این سگ گله بلژیکی توسط باشگاه سگ آمریکا مشخص شده که بیشتر به رنگ سیاه و سفید است و موهای بلند و صاف به جز در قسمت صورت دارد. این Groenendael یک علامت "کراوات" در گردن یا قفسه سینه خود دارد.
چوپان بلژیکی Groenendael معمولا حدود 60 سانتی متر قد و حدود 25 کیلوگرم وزن دارند و ماده ها کمی کوچکتر اند.آنها حدود 12 یا 13 سال طول عمر دارند اما برخی از آنها زندگی طولانی تر از 18 سال نیز داشته اند.
کارشناسان بر این باورند که این نوع از این نژاد برای اولین بار توسط صاحبان سگ به دلیل نیاز شدید به ورزش پرورش داده شده است.

Laekenois Belgian Shepherd
این Laekenois Belgian Shepherd کاملا متفاوت از انواع قبلی است.این نوع از چوپان آلمانی قدیمی ترین نوع آن است.
این Laekenois Belgian Shepherd در اندازه و وزن به Groenendael شباهت دارد اما پوشش آن زبر و خشن است و در رنگهای مختلف از قهوه ای تا سفید وجود دارد.
در طول دو جنگ جهانی این سگ ها بسیار استفاده شدند. به دلیل سطح بالای نیازهای فعالیتی این نژاد بهتر است که آنها در یک محیط روستایی زندکی کنند زیرا در شهرها آنها رنج می برند .
Belgian Malinois
 نام این نژاد از شهر Malines می آید  که در آن در سال 1892 پدید آمده اند.
این نوع هم از نظر وزن و اندازه با دیگر Belgian Shepherd ها متفاوت است.آنها  کوتاه ترند و پوشش زبر تری دارند و در رنگهای مختلف از طیف قهوه ای دیده می شوند.
این Malinois سگ بسیار فعالی است که نیاز به مقدار زیادی فضا برای فعالیت دارد.
این سگ ها هشدار دهنده و حفاظت کننده هستند و در خلق و خو آنها بسیار باهوش و مشتاق یادگیری هستند. این نوع از این سگ ها انواع بسیار محبوبی برای استفاده در ارتش و نیروهای پلیس در سراسر دنیا هستند و همچنین مورد استفاده به عنوان نگهبان گله و خدمات و حفاظت هستند.
البته به یاد داشته باشید که آموزش های خاص همیشه باید توسط افراد حرفه ای انجام شود.
این نوع از این سگ بسیار مهربان با خانواده به خصوص با کودکان است. این سگ کمی بیش از حد, اهل تفریح و بازی است و ممکن است ناخواسته باعث زدن به کسی شود، آن است که توصیه می شود برای حفظ یک Malinois در یک آپارتمان مراقب باشید.
Tervuren Belgian Shepherd
این نژاد از شهر تروورن می آید که شهری است که در آن اولین نمونه از این نوع دیده شده است.
این سگ بسیار شبیه به Groenendael Belgian Shepherd است اما پوشش آن نرم تر و بلند تر است و به رنگ قهوه ای با برخی از زمینه های سیاه و سفید دیده می شود.
سگی بسیار فعال است که اغلب مورد استفاده در نظارت و ردیابی مواد مخدر و یا بمب ها و امداد رسانی و دفاع است. تروورن سگ بسیار خوبی در خانواده است که اگر فضا و زمان مناسب برای آموزش آنها وجود داشته باشد سگی خوب برای همراهی است.

مشکلات مربوط به سلامتی نژاد ژرمن شپرد:

در اینجا رایج ترین مشکلات سلامتی در سگ چوپان آلمانی را ذکر میکنیم.
دیسپلازی هیپ
دیسپلازی آرنج
هموفيلی
نفخ
پان استئیتیت
آلرژی
آب مروارید
صرع
دیابت
بیماری دژنراتیو دیسک
پانکراتیت
مشکلات تیروئید
مشکلات گوارشی 
سرطان
دیسپلازی هیپ:
 یک بیماری ارثی است و زمانی اتفاق می‌افتد که استخوان ران به درستی روی مفصل خود در ناحیه لگن قرار نمی‌گیرد.  بیشتر سگ ها دچار این ناهنجاری هستند. احتمالاً علت ابتلای بیشتر سگ های بزرگ به این بیماری مربوط به توده بدنی بیشتر است  که به آن شاخص توده بدنی یا همان BMI گفته می شود.
نکته مهم و جالب توجه در مورد این بیماری این است که علت آن آسیب های خارجی و محیطی نیست بلکه یک علت ژنتیکی است. یعنی آن که این بیماری از همان ابتدای تولد همراه با توله سگ است. همین مسئله است که باعث می شود که گاهی ببینیم یک سگ جوان یا حتی توله با پایی لنگ به زندگی پر رنج خود ادامه می دهد.
چیزهایی مانند اضافه وزن و زیاده‌روی کردن در ورزش، شدت این ناهنجاری را زیاد کرده و ممکن است منجر به لنگی سگ شما شود.
دیسپلازی لگن اولین و عمده ترین عامل لنگیدن پاهای عقب سگ ها، به خصوص در نژاد های بزرگ تر می باشد.
.دامپزشک شما می تواند برای درمان آن دارو تجویز کند تا سگ شما راحت تر حرکت کند. جراحی در موارد شدید گزینه پیش روی است.

دیسپلازی آرنج:
دیسپلازی آرنج یک بیماری مادرزادی است که سگ ها از آن رنج می برند.
به طور خاص این بیماری موجب ناهنجاری های استخوان و یا غضروف می شود.
این به نوبه خود منجر به آغاز دژنراتیو شدن مفصل می شود و مسائلی مانند آرتروز را به وجود می اورد.
سگ های بزرگ مانند ژرمن شپرد مستعد ابتلا به این بیماری هستند.سگ با دیسپلازی آرنج معمولا دارای درجات مختلفی از لنگش در اندام های جلویی است. لنگش او ممکن است به عنوان اولین علامت و در سنین پایین و کمتر از 4 ماهگی شروع شود.
 جراحی درمان انتخابی این اختلال است.

هموفيلی:
اساسا آنچه در این بیماری اتفاق می افتد این است که خون نمی تواند به درستی لخته شود و یک بریدگی کوچک می تواند یک مسئله جدی شود هم چنین ممکن است کبودی های مختلف در بدن او ببینید که ممکن است نگران کننده باشند.در حالی که یکی از رایج ترین مشکلات سلامتی چوپان آلمانی بیماری هموفیلی است و هیچ درمانی برای این بیماری وجود ندارد اما این سگ می تواند با مراقبت مناسب زندگی شاد و طولانی داشته باشد . صاحب چنین سگی با این وضعیت نیاز به چک کردن بدن سگ به طور منظم جهت هر گونه توده یا برجستگی دارد که ممکن است خون ریزی احشایی باشد ،هم چنین کبودی را در پوست او بآید به دقت بررسی کند.این سگ نیاز به دقت فوق العاده در هنگام ورزش دارد و شما بآید مطمئن شوید که او ورزش بیش از حد و شدید و یا بیش از حد خطرناک انجام ندهد و در معرض اسیب و خون ریزی نباشد.
نفخ:
یکی از مشکلاتی که در اکثر سگ ها وجود دارد مشکل نفخ می باشد  و در بسیاری از موارد درمان آن نادیده گرفته می شود.اگر علائم نفخ سگ نادیده گرفته شود و درمان داده نشود،می تواند مشکلات جدی برای آن بوجود اورد.
 خوشبختانه، زمانی که یک صاحب سگ بداند چگونه از این حالت جلوگیری کند، شانس ابتلا به این بیماری بسیار کاهش می یابد. 
 برای حفظ سلامت سگ خود اجازه دهید سگ تان دستورالعمل های تغذیه ای مناسب را دنبال کند. هرگز اجازه ندهید که سگ شما تند تند غذا بخورد.
 مقدار مناسبی ورزش را برای او خود بگذارید: راه رفتن، دویدن و بازی کردن. هرگز بعد از غذا خوردن، او را مجبور به ورزش و فعالیت نکنید.
Panosteitis
Panosteitis  با نام مستعار "لنگش سرگردان" یا "پنو" یک بیماری به سرعت در حال رشد در توله سگ های سنین  5 تا 12 ماهگی است. سگ های دچار این بیماری لنگش متناوب در یک یا تعداد بیشتری از پاهایشان دارند ، درد و لنگش در این بیماری تمایل به تغییر از یک اندام به دیگر اندام ها طی چند هفته یا ماه دارد (از این رو نام "لنگش سرگردان") روی آن گذاشته اند.این بیماری خود محدود شونده است و علائم آن معمولا زمانی که سگ 20 ماهه است ناپدید می شود.
این وضعیت بر روی یک دستگاه اشعه x قابل مشاهده است.
چون چوپان آلمانی نژاد بزرگی است و به سرعت از یک توله سگ کوچک به سگس بزرگ و بالغ تبدیل می شود و رشدش سریع است دچار این بیماری می شود.
این بیماری به هیچ وجه دائمی نیست و در حدود یک سال و نیم تا دو سال بعد ظهورش بهبود می یابد. اگر علائم بهبود نیافت ممکن است نشانه ای از یک بیماری جدی تر باشد که بآید به دامپزشک مراجعه کرد.

آلرژی:
ژرمن شپرد ها نیز مانند برخی نژاد های دیگر بسیار حساس به داروهای خاصی هستند. اگر چه این حساسیت وجود دارد اما نکته مهم این است که به خوبی شناخته شده باشد و  مطمئن شوید که دامپزشک شما از آن آگاه است. شایع ترین مواد الرژن برای او مخدر است که ممکن است آلرژی ایجاد کند شامل ایورمکتین که معمولا برای پیشگیری از کرم های قلبی استفاده می شود .
برخی از علائمی که دارو ها می توانند ایجاد کنند ناراحتی معده ،استفراغ،شوک آنافیلاکتیک و در نهایت می توانند باعث مرگ او شوند.
در انسان آلرژی به گرده گل ها یا گرد و غبار باعث ایجاد عطسه می شود. در سگ به جای عطسه آلرژی به صورت پوست خارش دار نمایان می شود. ما به این آلرژی پوستی "آتوپی" می کوییم .در پا و شکم و چین خوردگی هایش و هم چنین گوش بیشتر اتفاق می افتد.علائم به طور معمول بین سنین یک و سه سالگی اتفاق می افتد .مالش صورت به صورت مکرر و عفونت گوش شایع ترین علائم آلرژی است. خبر خوب این است که بسیاری از گزینه های درمان برای این شرایط در دسترس است. این نژاد نسبت به نژادهای دیگر بیشتر مستعد ابتلا به آلرژی است. این آلرژی ممکن است در قالب های زیست محیطی آلرژی مانند حساسیت به چمن و یا انواع خاصی از گرده ها یا آلرژی به مواد غذایی باشد.شایع ترین آلرژی غذایی شامل آلرژی به مرغ, ذرت, برنج و گلوتن می باشد.
تغذیه سگ خود را با مواد غذایی طبیعی که به طور خاص فرموله شده انجام دهید و برای این نژاد این روش بهترین نوع تغذیه است.زیرا این مواد عاری از مواد حساسیت زا هستند.

آب مروارید:
یک لنز به طور معمول متشکل از حدود 66 درصد از آب و 33 درصد پروتئین است که این نسبت همیشه در چشم سالم در تعادل است.اما زمانی که نسبت اب به پروتئین بالا رود، با توجه به نوعی از تغییر و یا آسیب بیومکانیکی که ایجاد می شود آب مروارید به وجود می آید. آب مروارید ارثی و مادرزادی اب مروارید جوانان نیز نامیده می شودjuvenile  این نوع از اب مروارید چون در سنین پایین تظاهر پیدا می کند به این نام نام گذاری شده است.این شکل از آب مروارید بسیاری از نژادهای سگ از جمله این نژاد را تحت تاثیر قرار می دهد و بیشتر در توله سگ های با سن کمتر از 6 سال اتفاق می افتد. از جمله نژادهای دیگری که مستعد اند عبارت اند از:
cocker spaniels, the terriers, golden retrievers, Labrador retrievers, Siberian huskies, standard poodles, and miniature schnauzers.
علاوه بر این,این نژاد مستعد ابتلا به آب مروارید بالغین است که معمولا در سگ های مسن تر اتفاق می افتد.
عمل جراحی ممکن است باعث درمان این بیماری شود اما گران قیمت است. بیماری های شایعی که باعث آب مروارید در سگ ها می شوند عبارتند از: التهاب عنبیه  uveitis دیابت و گاهی اوقات آسیب های چشمی!
شروع این‌ بیماری از مرکز لنز است و به تدریج به سمت حاشیه گسترش می یابد.
درمان اب مروارید جراحی است، در عمل جراحی لنز کدر شده برداشته شده و یک لنز مصنوعی جایگزین آن می شود.
اگر چه عمل جراحی کاتاراکت برای سگ نسبتا امن است اما ممکن است باعث عوارضی مانند گلوکوم شود.در حدود 30 ٪ از موارد در سگ هایی که عمل جراحی برای برداشتن آب مروارید انجام‌می دهند ،در عرض 24 ساعت اول پس از عمل جراحی به طور موقت دچار این عارضه می شوند.خوشبختانه گلوکوم معمولا با درمان به موقع برطرف می شود.از دیگر عوارض آن ممکن است التهاب چشم پس از عمل جراحی باشد که در موارد شدید می تواند باعث زخم بافت های چشم شود.
پیشگیری از آب مروارید در سگ ها:
سگ هایی که مبتلا به آب مروارید مادرزادی هستند نبآید پرورش داده شوند.در سگ های مسن تر (6 سال یا مسن تر) نیز با دریافت ویتامین A که منبع خوبی از آن روغن کبد ماهی است ،شانس ابتلا به آن را کم کنید.

صرع :
صرع در سگ می تواند اولیه باشد ینی آیدیوپاتیک باشد و‌علت خاصی نداشته باشد.بنابراین می تواند این اختلال ارثی باشد و یا ثانویه به ضربه به سر یا عفونت CNS باشد. صرع آیدیوپاتیک معمولا در نژاد هایی مانند ژرمن شپرد،روتویلر،کولی، Beagles و Dachshunds دیده می شود.شایع ترین نشانه آن این است که تشنج تکرار شونده در سگ بالغ جوان میبینیم. تشنج در سگ می تواند علل مختلفی داشته باشد و توسط مسائلی مانند مشکلات مغزی ،گرما، مسمومیت  ایجاد شود.چه علائم و نشانه هایی را بآید بیابیم؟ چگونه می توانیم آن را درمان کنیم؟
تشنج ناشی از فعالیت های الکتریکی غیر طبیعی و پشت سر هم در مغز است و معمولا در یکی از نیمکره مغزی رخ می دهد.
تشنج در سگ می تواند جنرالیزه(منتشر)و یا لوکال(منطقه ای)باشد.
تشنج جنرالیزه:(با نام تونیک-کلونیک یا تشنج گراندمال هم شناخته می شود)
قبل از شروع تشنج واقعی سگ مبتلا حالتی را طی می کند که در طول این مرحله سگ برخی از تغییرات رفتاری مانند بی قراری و اضطراب را نشان می دهد.پس این حالت که اصطلاحا aura نامیده می شود،تشنج واقعی که معمولا کمتر از دو دقیقه است رخ می دهد.در فاز "تونیک" تشنج ،سفتی عضلات رخ می دهد و اسپاسم ایجاد می شود.حتی ممکن است باعث توقف تنفس به مدت 10 تا 30 ثانیه شود.
پس از آن فاز "کلونیک"  آغاز می شود. در این فاز سگ حرکات لرزشی،پرش،دویدن از خود نشان می دهد،گاهی اوقات نیز حرکاتی مثل جویدن, سرازیر شدن آب دهان یا ادرار کردن و اجابت مزاج میبینیم.زمانی که فاز تشنج تمام می شود،نشانه هایی از عدم هوشیاری و سردرگمی را در سگ میبینیم که فاز "بعد از تشنج" است. این پست-تشنج ممکن است برای چند دقیقه تا چند ساعت ادامه یابد.
تشنج جزئی (یا کانونی):
تشنج جزئی تنها شامل یک منطقه از بدن سگ است. برای مثال ممکن است کشش عضلات صورت و یا پرش یک اندام را داشته باشد.
تشنج جزئی بر منطقه ای از مغز اثر می گذارد و معمولا تاثیر آن بر صورت است (معمولا محدود به یک طرف صورت) و در نتیجه یک سمت صورت درگیر است.
تشنج جزئی پیچیده بر منطقه ای از مغز اثر می گذارد که کنترل رفتار را به عهده دارد.این باعث می شود که سگ رفتار عجیب و غریب از خود نشان دهد مانند پرخاشگری بی دلیل و یا ترس غیر منطقی!گاز گرفتن از دیگر رفتارهای مرتبط با این نوع از تشنج است.
علل تشنج سگ:
بسیاری از علل احتمالی تشنج در سگ ها وجود دارد که شایع ترین آنها عبارت اند از:

صرع آیدیوپاتیک:
صرع آیدیوپاتیک که شآید شایع ترین علت تشنج در سگ هاست.کلمه "آیدیوپاتیک"در لغت به معنی "بدون علت شناخته شده" است و این نوع از تشنج احتمالا به ارث برده می شود.بسیاری از نژادهای شناخته شده اند که برای ابتلا به صرع و تشنج مستعد اند:مانند چوپان های آلمانی, سگ گله اسکاتلندی, بیگل،گلدن رتریور ،پودل و روتویلر!
ضربه به سر:
حوادث مربوط به صدمه به سر ممکن است عاملی برای تشنج سگ باشد، تشنج همراه با یک ضربه مغزی می تواند اغلب یک هفته با ختی ماه ها بعد از آن رخ دهد.
تومورهای مغزی:
تومورهای مغزی نیز می توانند با تحت فشار قرار دادن مغز باعث تشنج شوند.سگ مبتلا به تومور مغزی نیز نشانه هایی مانند از دست دادن هماهنگی اندام‌ها ،بینایی و تغییرات رفتاری (به عنوان مثال پرخاشگری) از خود نشان می دهد.
اگر شما یک سگ که هیچ سابقه ای از تشنج را ندارد، به طور ناگهانی در حال تشنج دیدید ،یک احتمال قوی وجود دارد که او دچار یک تومور مغزی است. شما بآید از این موضوع مطمئن شوید و سگ خود را نزد دامپزشک برای معاینه ببرید.
آنسفالیت (عفونت مغز):
آنسفالیت که معمولا ناشی از عفونت باکتریایی یا ویروسی است نیز یکی از علل تشنج می‌باشد. گاهی اوقات نیز انسفالیت می تواند ناشی از مسمومیت با سرب (آنسفالیت سرب) باشد.نشانه های دیگر همراه آنسفالیت تب و افسردگی و تغییرات رفتاری (معمولا پرخاشگری) ،ناهماهنگ راه رفتن و کما است.
مسمومیت:
 بسیاری از مواد حتی محصولات خانگی و مواد غذایی وجود دارند که می تواند باعث تشنج در سگ شوند. برخی از آنها عبارتند از:
مواد شیمیایی موجود در محصولات مانند برخی از پودرها و حشره کش ها Organochlorines
ضد یخ (اتیلن گلیکول),
 سموم موش و رنگ (سرب)
گرمازدگی:
یکی دیگر از مواردی که ممکن است باعث تشنج در سگ ها شوند گرمازدگی است که جز موارد اضطراری است و نیاز فوری به دامپزشک و درمان دارد. اگر سگ خود را به خارج از خانه برده آید و در آفتاب داغ قرار دارد و شروع به نفس نفس زدن و استفراغ می کند،مشکوک به گرمازدگی است.سایر علائم گرمازدگی عبارتند از تب بالا تا 104° 110°F  زبان سرخ; غشاهای مخاطی ملتهب; غلیظ شدن بزاق.
هیپوگلیسمی:
قند خون پایین نیز می تواند باعث تشنج شود.این حالت می تواند در سگی که غذای کم دریافت کرده رخ دهد و یا در سگ دیابتی که بیش از حد انسولین دریافت کرده است.
بیماری های دیگر:
بیماری های دیگر که ممکن است باعث تشنج در سگ ها شوند عبارتند از: بیماری های کبدی (انسفالوپاتی کبدی) و اختلالات هورمونی (مانند بیماری کوشینگ).
به هنگام تشنج چه بآید بکنیم؟
این موضوع خیلی مهم است.اگر سگ خود را در یک موقعیت خطرناک در طول تشنج دیدید بآید او را فورا به یک مکان امن ببرید که اسیبی به خودش وارد نکند.در غیر این صورت مزاحم نشوید تا تشنج خودش به اتمام برسد.سعی کنید هر چیزی که ممکن است باعث آسیب او شود را از اطرافش دور کنید.هم چنین شما نبآید دست خود را در نزدیکی دهان سگ قرار دهید– سگ سهوا ممکن است دست شما را گاز بگیرد.
توجه داشته باشید ویژگی ها و طول مدت تشنج را به خوبی به خاطر بسپارید و به دامپزشک توضیح دهید .
درمان تشنج سگ:
برای درمان تشنج در سگ دامپزشک به شناسایی و درمان علت زمینه ای می پردازد. هم زمان نیز از داروهای ضد تشنج برای سرکوب و یا متوقف کردن تشنج استفاده می کند.دارو های متعارف برای تشنج سگ شامل فنوباربیتال, دیازپام و پتاسیم برمید هستند.اگر شما ترجیح می دهید برای درمان از داروهای 100% طبیعی و گیاهی استفاده کنید درمان با گیاهان دارویی مانند گل های سنبل الطیب و بابونه انتخاب خوبی است که به خوبی برای آرامش مغز شناخته شده اند .این درمان می تواند در بهبود ثبات سیستم عصبی موثر باشد.

دیابت:
دیابت شیرین یک بیماری نسبتا شایع در سگ هاست.این بیماری هر نژادی را می تواند تحت تاثیر قرار دهد, اما در این نژاد میزان بروز این بیماری متوسط است.سگ مبتلا به دیابت قادر به تنظیم متابولیسم قندها در بدنش نیست و نیاز به تزریق انسولین دارد.دیابت یک بیماری جدی است و مهم این است که تشخیص و درمان زودهنگام برای آن انجام شود. علائم آن شامل افزایش خوردن و نوشیدن و دفع ادرار همراه با کاهش وزن است. اگر او این علائم را نشان می دهد توصیه ما انجام تست های آزمایشگاهی است، برای تعیین اینکه آیا او دیابت دارد یا خیر! درمان نیاز به تعهد جدی از زمان و منابع دارد. اگر قند خون سگ تان به خوبی تنظیم شود ،امروزه امید به زندگی آن ها مانند دیگر سگ های سالم است.
به دلیل اندازه بزرگ این نژاد و تمایل به پرخوری دیابت نسبتا در چوپان آلمانی شایع می باشد.
تحقیقات نشان دهد که یک سگ می تواند از بدو تولد دیابت داشته باشد یا می تواند بعدها در زندگی دچار آن شود و حتی ممکن است با تغذیه مناسب و ورزش مناسب به آن مبتلا شود.بنابراین گاهی اوقات یک بیماری ژنتیکی است و گاهی اوقات یک بیماری اکتسابی از جامعه!
دیابت می تواند به راحتی با رژیم غذایی مناسب و ورزش کنترل شود. در برخی از موارد شدید دامپزشک ممکن است تجویز روزانه تزریق انسولین برای کمک به این بیماری را پیشنهاد بدهد.

بیماری دژنراتیو دیسک:
مانند تمام حیوانات بزرگ، چوپان آلمانی نیز می تواند با مشکلات جدی اسکلتی مواجه شود.اکثر پرورش دهندگان سعی کنند برای جلوگیری از شیوع این بیماری ها از پرورش سگ های مبتلا جلوگیری کنند.
سگ بآید برای بررسی ناهنجاری های ستون فقرات هنگامی که نسبتا جوان است تست شود.به دلیل این که این اختلالات دژنراتیو یک بیماری ژنتیکی است .
درمان با رژیم غذایی مناسب و ورزش می تواند به سگ هایی که از این اختلال رنج می برند کمک کند.
به نظر می رسد مانند هر بیماری دیگری این بیماری ها نیز می توانند تشخیص داده شوند و درمان شوند تا از شدت درد و رنج حیوان شما کاسته شود.با کسب اطلاعات و دانش در مورد بیماری هایی که ممکن است سگ شما را در استخوان ها و مفاصل و یا عضلات درگیر کند شما قادر به مراقبت از او در طول زندگی اش خواهید بود.
بیماری دیسک بین مهره ای:
این سگ ها مستعد ابتلا به این مشکل برگشت پذیر هستند که همچنین به عنوان فتق دیسک نیز شناخته می شود.
 بسته به موقعیت و شدت مشکل، درمان می تواند از استراحت ساده، دارو و عمل جراحی باشد
این یکی از مشکلات سلامت عمومی در این‌ نژاد است و پرورش انتخابی از والدینی که نشانه ای از این بیماری را نشان نمی دهند یکی از راه های پیشگیری از این بیماری است. در موارد شدیدتر، با درمان با مواد مخدر، امکان بهبود یافتن و استراحت کامل وجود دارد.
جراحی نیز گزینه ای در موارد شدیدتر است. برخی از مکمل های غذایی ممکن است در موارد مشابه مفید باشد. سگهای با اضافه وزن بیشتر مستعد ابتلا به این بیماری هستند 
یکی از مشکلات رایج سگ ها، بیماری دیسک بین مهره ای است.
ستون مهره یا ستون فقرات شامل یک سری از استخوان های کوچک است که از نخاع محافظت می کنند .هر گونه آسیب به نخاع بر حرکت بدن و اندام ها، همچنین احساس لمس و درد تاثیر می گذارد.
هر مهره توسط دیسک ها از مهره زیرین جدا شده است که از بافت نرم ساخته شده و اسیب به این بافت نرم باعث تحت فشار قرار گرفتن نخاع در کانال نخاعی می شود.
لایه بیرونی این دیسک ها فیبری است که حاوی منطقه داخلی است که نرم و ژله ای است.
این مشکل زمانی اتفاق می افتد که ژل لایه درونی از طریق فشار اعمال شده از لایه فیبری به داخل کانال مهره ها نفوذ می کند و بر روی نخاع فشار می یابد. این فشرده سازی ممکن است جزئی یا شدید باشد و این به میزان خروج از کانال بستگی دارد.
درمان:
اگر دیسک بین مهره ای درمان نشود، میتواند منجر به فلج دائمی و بی اختیاری شود.
درمان پزشکی این بیماری شامل داروهای ضد التهابی و استراحت سخت (در قفس) است.
جراحی در موارد جدی برای کاهش فشار بر نخاع امکان پذیر است، پس از جراحی، بسته به عوامل دیگر،توانایی حرکتش از محدوده عادی تا خوب است.
سایر گزینه ها عبارتند از: آبرسانی، ماساژ، طب سوزنی، درمان های هومیوپاتی گیاهی و کمک به سگ با استفاده از صندلی چرخدار سگ.

پانکراتیت:
پانکراتیت به حالتی گفته می شود که لوزالمعده ملتهب می شود. این اتفاق ممکن است فقط یک بار در طول زندگی سگ رخ دهد و یا می تواند بیش از یک بار رخ دهد و بسته به رژیم غذایی صگ دارد زیرا معمولا دارای یک علت زیست محیطی مانند خوردن غذاهای بیش از حد چرب می باشد.
این مسئله ای مهم است که بآید به یک دامپزشک مراجعه کنید به خصوص اگر سگ شما دچار حملات متعدد با این بیماری است. 

مشکلات تیروئید:
این نژاد مستعد ابتلا به یک بیماری شایع به نام کم کاری تیروئید است که در آن بدن به اندازه کافی هورمون تیروئید نمی سازد.علائم آن می تواند شامل پوست خشک و ریزش مو, افزایش استعداد ابتلا به دیگر بیماری های پوستی و افزایش وزن و ترس و پرخاشگری و دیگر تغییرات رفتاری است. با انجام یک آزمایش خون سالانه می توانید برای این بیماری غربالگری را انجام دهید .درمان معمولا ساده است و قرص های تیروئید به عنوان جایگزین هورمون های بدنش به او داده می شود.

سرطان:
سرطان یکی از علل اصلی مرگ و میر در میان سگ ها در سال های اخیر است این کمی بیشتر در معرض ابتلا به انواع خاصی از سرطان است که می تواند در سنین مختلف آن دیده شود.بسیاری از سرطان ها با درمان های جراحی همراه هستند مثلا برای برداشتن توده حاصله! و برخی از انواع درمان با شیمی درمانی همراه هستند. اما برای همه نوع سرطان تشخیص زودرس بسیار مهم است! ما به شما به صورت دوره ای انجام آزمایش خون را توصیه میکنیم .هم چنین به دنبال مشاهده هر گونه توده و برجستگی در حیوان خانگی خود فورا او را نزد دام پزشک ببرید.
این نژاد متاسفانه مستعد ابتلا به سرطان است . برخی از شایع ترین سرطان ها عبارتند از:
استئوسارکوم (تومور استخوان): در حالی که این سرطان می تواند در هر قسمت از بدن رخ دهد اما شایع ترین درگیری را در چوپان آلمانی در ناحیه آرنج و زانو و لگن به وجود می اورد.
لنفوم:این‌ نژاد مستعد ابتلا به سرطان در در سیستم لنفاوی است.
ملانوم: در واقع نوعی سرطان پوست است و نسبتا شایع در چوپان آلمانی.
هم چنین ادنوکارسینوما و لیومیوسارکوما و سرطان های معده نیز در چوپان آلمانی شایع هستند. سرطان کبد و مثانه هم دیده شده است.
استئوسارکوما که رایج ترین شکل از سرطان استخوان در سگ هاست.
لنفوم در سگ یک سرطان سیستم لنفاوی مشترک بین همه سگ هاست. چه چیزی باعث لنفوم می شود؟ چه علائمی دارد و نحوه درمان این نوع سرطان چگونه است ؟مقاله زیر را بخوانید تا جواب سوالات خود را پیدا کنید!
سیستم لنفاوی از یک سری "مجرا" و غدد (غدد لنفاوی) در بدن تشکیل شده است. این سیستم مسئول مبارزه با عفونت در بدن است و بخش مهمی از سیستم ایمنی بدن را شامل می شود.
از جمله سلول های موجود در سیستم لنفاوی یک نوع از سلول های سفید خون به نام لنفوسیت ها هستند. این سلول ها وظیفه حمله و از بین بردن ویروس ها و باکتری ها و غیره را دارند و نیز در سرطان ها هم فعال می شوند.
سیستم لنفاوی خود یک سیستم در حال گردش است. لنفوسیت توسط این سیستم در سراسر بدن در یک مایع روشن به نام لنف بین غدد لنفاوی در گردش است.
لنفوم چیست؟
گهگاه سلول های لنفوسیت که قرار است به محافظت از بدن در برابر سرطان بپردازند خودشان به سرطان تبدیل می شوند و سلول های سرطان زا می شوند.
نتیجه این است lymphosarcoma که معمولا با نام لنفوم شناخته می شود به وجود می آید.
رایج ترین شکل از لنفوم فرم ‌مولتی سنترال است که حدود 80 درصد از تمام موارد لنفوم را شامل می شود.
در این شکل از لنفوم سلول های سرطانی می توانند در سراسر سیستم لنفاوی و در بسیاری از مکان های مختلف بدن گسترش یابند.
لنفوم می تواند به راحتی از طریق "مجاری لنفی"گسترش یابد زیرا این مجاری باعث اتصال کل بدن به هم می شوند. سرطان سیستم لنفاوی به این صورت در بدن گسترش یافته و به دلیل تحرک بالای سلول هایش درگیری زیادی به وجود اورده و پیش اگهی خوبی ندارد.
لنفوم در سگ ها شایع است به ویژه در میان میانسال ها و سگ های مسن تر! آنهایی که در سنین بین 5 تا 9 سال هستند،بیشتر مبتلا می شوند.
در لنفوم سگ ها،غدد لنفاوی معمولا بیشترین درگیری را پیدا می کنند ،اگر چه ارگان های دیگر نیز می توانند درگیر شوند برای مثال کبد و طحال زیرا زمینه های مشترک و ارتباطات گسترده ای با سیستم لنفاوی دارند.
لنفوم در دیواره معده یا روده نیز می تواند رخ دهد. گاهی لنفوم می تواند در قلب،کلیه یا مغز استخوان نیز درگیری ایجاد کند.گاهی اوقات در پوست ،مغز یا چشم هم به‌وجود می آید.
علل لنفوم در سگ ها:
مانند سایر سرطان ها علت دقیق lymphosarcoma در سگ نیز دقیقا شناخته شده نیست.
به نظر می رسد که نژادهای خاصی از سگ ها بیشتر مستعد ابتلا به لنفوم هستند.آنها عبارتند از:
german shepherd
Bassett Hounds
Boxers
Bulldogs
Cocker Spaniels
Golden Retrievers and Labrador Retrievers
Rottweilers
St. Bernards
Scottish Terriers and Airedale Terriers
علاوه بر زمینه ژنتیکی مواد سرطان زا (عوامل سرطان زا) مانند علف کش ها و رنگ ها نیز ممکن است باعث لنفوم در سگ ها شوند.در یک مطالعه که در بیمارستان فوستر دانشگاه تافتز و دانشکده دامپزشکی آن انجام شد نشان داد که سگ هایی که در معرض چمن الوده به آفت کش ها قرار داشتند 70 درصد بیشتر در معرض خطر ابتلا به لنفوم بوده اند!
میدان های الکترومغناطیسی هم در این زمینه تاثیر گذار هستند و سگ هایی که در اطراف ولتاژ های بالا قرار داشتند و یا در نزدیکی خطوط برق بودند هم بیشتر به لنفوم مبتلا می شدند.
علائم لنفوم در سگ؛
لنفوم در سگ می تواند بر اندام های مختلفی تاثیر بگذارد و از نشانه ها و علائم این سرطان ممکن است متفاوت با سایر سرطان ها باشد،
علائمی که در بسیاری از سرطان ها شایع است و اختصاصی نیست، عبارتند از:
از دست دادن وزن
از دست دادن اشتها
کمبود انرژی
بی حالی
اگر غدد لنفاوی درگیر باشند گره های درگیر ابتدا بزرگتر می شوند و و سپس به اندازه طبیعی خود برمی گردند و ممکن است دوباره بزرگ شوند.
سگ با لنفوم کبدی و طحالی امعمولا فقط نشانه هایی مانند از دست دادن اشتها و کاهش وزن و کمبود انرژی دارند.
سگ مبتلا به لنفوم با درگیری دیواره معده یا روده ممکن است علائمی مانند استفراغ و اسهال داشته باشد.لنفوم درگیر کننده کلیه می تواند باعث استفراغ ، تشنگی و تکرر ادرار شود.لنفوم قلب می تواند باعث نارسایی قلبی شود.لنفوم پوست صورت در سگ باعث تاول زدن پوست می شود.لنفوم موثر بر مغز می تواند باعث مشکلاتی مانند تشنج، کوری و رفتارهای نامنظم شود.
اگر لنفوم چشم را درگیر کند می تواند باعث تورم و نهایتا کوری سگ شما شود.
لنفوم مغز استخوان منجر به کم شدن تعداد پلاکت ها و سلول های سفید خون می شود و  سگ ممکن است نشانه های کم خونی و انمی را از خودش نشان دهد. (به علت کم تعداد سلول های قرمز خون) و نهایتا ممکن است درگیر عفونت های مکرر شود (به علت کم شدن تعداد گلبول های سفید خون.
علاوه بر این خونریزی نیز می تواند رخ دهد برای مثال خون ریزی از بینی یا در سفیدی چشم و یا پوست ،دستگاه گوارش که باعث دیده شدن خون در ادرار یا مدفوع می شود. (به دلیل پایین بودن تعداد پلاکت های خون).
تشخیص و درمان لنفوم در سگ:
یک دامپزشک با استفاده از تعدادی از آزمایشات تشخیص لنفوم را در سگ می گذارد. آنها عبارتند از:
آزمایش خون
آزمایش ادرار
استفاده از اشعه ایکس یا سونوگرافی
اسپیره کردن(کشیدن مایع با سوزن از محل درگیری )
بیوپسی(گرفتن نمونه از عضو درگیر و برداشتن کمی از سلول ها بوسیله سوزن)
هنگامی که دامپزشک لنفوم را تشخیص داد،گام بعدی این است که ارزیابی کنیم که پیشرفت این بیماری چگونه است تا بتواند درمان مناسب را برایش انتخاب کند.همانطور که در بالا ذکر شد به دلیل تحرک بالای سلول های لنفاوی، درگیر سایر عضوها در این بیماری سریع و شدید است و براحتی این سرطان در بدن گسترش می یابد.در واقع در بیش از 80 درصد از سگ ها این سرطان در زمان تشخیص به جاهای دیگر بدن گسترش یافته است.
درمان متعارف برای لنفوم در سگ شیمی درمانی است.دارویی تحت عنوان  COPLA هم مورد استفاده است که ترکیبی از سیکلوفسفامید، وینکریستین ،پردنيزولون، L- آسپاراژینس و دوکسوروبیسین می باشد.میزان بقا با این دارو درمانی حدود 6 تا 10 ماه است. هم‌چنین نشانه های سرطان معمولا حدود 6 ماه از سگ شما دور می ماند.
درمان با تک دارویی: (با استفاده از دوکسوروبیسین) نیز امکان پذیر است و راحت تر است، در مورد این دارو هشتاد درصد سگ ها را در پاسخ به آن برای حدود 9 ماه زنده می مانند و حدود سی درصدشان برای یک سال شانس بقا دارند.طبعا لنفوم در سگ ها هرگز قابل درمان با عمل جراحی نیست زیرا گسترده است و درگیری زیادی در تمام بدن ایجاد می کند.

سرطان استخوان در این نژاد:
این سرطان در سگ می تواند باعث لنگش و تورم و درد شدید در اندام ها شود. عمل جراحی و شیمی درمانی،درمان ترکیبی مناسبی برای آن است و بهترین گزینه درمان است.اگر به دنبال اطلاعات بیشتر در مورد علائم و علل و درمان متعارف این بیماری هستید با مقاله زیر با ما همراه باشید.
استئوسارکوم یا همان سرطان استخوان رایج ترین شکل از سرطان استخوان در سگ هاست.
استئوسارکوم در بیش از 8000 سگ در هر سال در ایالات متحده آمریکا رخ می دهد و عمدتا در پاها و بازوها درگیری ایجاد می کند.
در 75 ٪ از تمام موارد استئوسارکوم در استخوان های بلند مانند پاها شروع می شثد و اغلب تنها یک پا را درگیر می کند.
استئوسارکوم هم چنین می تواند در سایر نقاط بدن هم رخ دهد مانند ستون فقرات و دنده ها و فک و جمجمه.
استئوسارکوم بسیار تهاجمی است و به سرعت سلول های توموری اش به اطراف استخوان گسترش می یابند. معمولا به سرعت رشد می کند و می تواند باعث تخریب استخوان شود.
سرطان استخوان در سگ می تواند در عرض فقط چند ماه به بیماری بسیار دردناک تبدیل شود.
استئوسارکوم نیز می تواند به راحتی به سایر نقاط بدن گسترش یابد(متاستاز دهد).ویژگی دیگر این سرطان این است که سلول های توموری آن سایز بسیار کوچک دارند و اصطلاحا گفته می شود micrometastasis دارند. این بدان معنی است که سلول های تومور گسترش یافته ،با توجه به اندازه کوچک شان در اشعه ایکس و یا آزمایش خون به راحتی قابل ردیابی نیستند.اکثر موارد استئوسارکوم (حدود 90 درصد) این گونه اند و به این ترتیب تشخیص را دشوار می کنند.سرطان استخوان در سگ ها بیشتر در سنین میانسالی و در سگ های مسن تر رخ می دهد(به طور متوسط از سن 7 سالگی به بعد) اگر چه استئوسارکوم در دنده بیشتر در سگ های بالغ دیده می شود.
علل سرطان استخوان در سگ ها:
همانطور که در بقیه سرطان ها علت دقیق سرطان شناخته شده نیست،استئوسارکوم نیز همین گونه است اما وجود چند عامل خطر می تواند باعث توسعه این سرطان در سگ ها شود از جمله:
نژاد:
سگ های نژاد بزرگ بیشتر در معرض ابتلا به استئوسارکوم هستند. سگ ها با وزن 75 پوند و یا بیشتر،بیش از دو برابر سایر سگ ها احتمال ابتلا به تومورهای استخوانی را دارند.
نژاد هایی که بیشتر در معرض خطر هستند عبارت اند از:
روتویلر،گلدن رتریور،ژرمن شپرد،دوبرمن،سنت برنارد
جنسیت:
خطر ابتلا به سرطان استخوان در سگ های نر نسبت به ماده ها بیشتر است.
عقیم سازی سگ ها:
عقیم کردن سگ ها به خصوص, باعث افزایش خطر ابتلا به سرطان استخوان می شود. یک مطالعه نشان داد که عقیم سازی سگ ها به احتمال زیاد به توسعه استئوسارکوم کمک‌می کند و نسبت به سگ های عقیم نشده این سرطان در آنها بیشتر است.
عقیم کردن سگ قبل از یک سالگی او را بیشتر در معرض این سرطان قرار می دهد ،بنابراین شما نبآید سگ تان را تا زمانی که حداقل به 18 یا 24 ماهگی برسد عقیم کنید.
صدمات استخوان:
صدمات وارده به استخوان ها مانند شکستگی استخوان احتمال استئوسارکوم را افزایش می دهد.گاهی اوقات نیز یک عفونت قبلی می تواند باعث این سرطان بشود.
علائم سرطان استخوان در سگ ها:
بسته به جایی که سرطان رخ می دهد علائم و نشانه های سرطان استخوان در سگ ها متفاوت است.
یکی از نشانه هایی که در استئوسارکوم دیده می شود درد در اندام است که باعث لنگی سگ می شود.
اگر تومور به رشد خود در استخوان ادامه دهد و بزرگ شود شما می توانید آن را در محل درگیری لمس کنید بخصوص اگر در محلی باشد که عضلات زیادی در اطرافش نباشد،مانند پایین پاها.

در موارد پیشرفته استخوان ضعیف خواهد شد و در محل تومور باعث شکستگی حتی با کوچکترین فشار می شود حتی ممکن است تحمل وزن خودش و فعالیت هایی مانند راه رفتن را هم نداشته باشد.
علائم دیگری که ممکن است در نتیجه وجود تومور بوجود بیایند عبارت اند از:
عدم تمایل به ورزش یا بازی
بی حالی
تغییرات رفتاری (به عنوان مثال پرخاشگری ناگهانی)
از دست دادن اشتها
از دست دادن وزن
علائم استئوسارکوم در مکان های دیگر از اندام ها بستگی به محل آسیب دیده دارد.برای مثال استئوسارکومی که در جمجمه و یا استخوان های صورت رخ می دهد می تواند باعث تورم صورت و مشکل در باز کردن دهان و بلع و ترشحات از بینی شود.
سگ مبتلا به استئوسارکوم در دنده ها ممکن است یک توده سخت در ناحیه قفسه سینه حس کند و ریه او را تحت تاثیر قرار دهد و باعث مشکلات تنفسی در وی شود.
تشخیص سرطان استخوان در سگ:
یک دامپزشک معمولا تشخیص خود را با ارزیابی تمام علائم بالینی با معاینه فیزیکی و هم چنین با استفاده از اشعه ایکس از محل درگیری،انجام می دهد.در
X-rays اغلب درگیری استخوان طب الگوی خاصی مشخص می شود.
دامپزشک هم‌چنین با استفاده از انواع تست های دیگر (مانند اشعه X قفسه سینه, خون و ادرار) برای ردیابی متاستاز (گسترش سرطان به سایر نقاط بدن)اقدام می کند.۰
درمان متعارف سرطان استخوان در سگ
عمل جراحی است:
درمان متعارف انتخاب برای سرطان استخوان در سگ ها عمل جراحی اندام درگیر و قطع اندام می باشد. عمل جراحی می تواند نه تنها به حذف تومور (در نتیجه باعث جلوگیری از گسترش آن می شود) منجر می شود بلکه باعث کاهش درد ناشی از تومور و کاهش خطر شکستگی استخوان می شود.

اما در عمل اگر سرطان گسترش یافته باشد به سایر نقاط بدن،مدت زمان زنده ماندن پس از قطع عضو درگیر حدود 4 تا 5 ماه است. حدود 11 درصد از این سگ ها می توانند برای یک سال و حدود 2% شان تا 2 سال زنده می مانند.
شیمی درمانی:
شیمی درمانی هنگامی که در ترکیب با جراحی باشد مفید است. شایع ترین داروهای شیمی درمانی عبارتند از: سیس پلاتین یا کربوپلاتین.
هنگامی که در ترکیب با عمل جراحی هر کدام از این داروها استفاده شوند باعث افزایش زمان بقا حدود 6 تا 13 ماه پس از عمل جراحی می شوند.
پرتو درمانی:
پرتو درمانی برای سگ با استئوسارکوم در درجه اول برای از بین بردن درد است و نه درمان. پرتو درمانی می تواند به کاهش درد و ناراحتی در حدود 83% از سگ ها منجر شود.
از داروهای جدید برای سرطان استخوان می توان از Pamidronate
نام برد که در دانشگاه کورنل تحقیقاتی بر روی آن در حال انجام است تا برای کنترل درد ناشی از استئوسارکوم از آن بهره ببرند. Pamidronate از گروه داروهای بیس فسفونات است که علاوه بر کنترل درد ،همچنین ممکن است ضد سرطان بوده و باعث کاهش عوارض و کمک به جلوگیری از گسترش تومور کند.آنها این کار را با اختلال در تشکیل عروق خونی جدید انجام می دهند و به این ترتیب تغذیه سلول های توموری را مختل می کنند.
:Artemisinin
این یک گیاه چینی است که در آسیا سال ها برای درمان مالاریا استفاده شده است و به نظر می رسد در درمان استئوسارکوم هم موثر باشد اما نظر نمی رسد بتوان آن را هم زمان با شیمی درمانی استفاده کرد.
همچنین استفاده از گیاهان دارویی بآید تا دو ماه پس از آخرین پرتو درمانی باشد.اما این دارو ممکن است باعث عوارض نورولوژیک در سگ ها شود بخصوص در دوزهای بالا. هم چنین ممکن است باعث کاهش اثر برخی از داروها شود مثل داروهای کنترل کننده تشنج!
پس نبآید آن را خود سرانه استفاده کرد،
اگر شما علاقه مند به استفاده از آن به عنوان بخشی از درمان برای سگ خود هستید بآید با دامپزشک او مشورت کنید.

پنج مشکل مشترک گوارشی در این نژاد:

سگ چوپان آلمانی جز  حیوانات خانگی فوق العاده است اما متاسفانه برای انها و صاحبان شان مشکلات سلامتی این سگ دردسر ساز می شود و این سگ ها از برخی بیماری ها بیشتر از نژاد های دیگر رنج می برند .مشکلات مشترک در این نژاد مسائل مربوط به دستگاه گوارش و معده حساس انها است. این موضوع شامل طیف وسیعی از بیماری ها از فرم خفیف تا کشنده را شامل می شود.
اگر شما صاحب یک چوپان آلمانی هستید باید به طور منظم با دامپزشک خود در مورد رژیم غذایی سگ تان مشورت کنید. با توجه به این مسائل شما ممکن است نیاز به تنظیم یا حذف انواع خاصی از مواد غذایی یا اضافه کردن مکمل یا حتی طراحی یک رژیم غذایی خام داشته باشید.
با توجه و مراقبت شما این نژاد قادر به زندگی سالم و خوب خواهد بود.
اختلالات روده یا معده شامل موارد زیر می باشد:
اسهال و استفراغ
زخم
نارسایی بخش اگزوکرین لوزالمعده EPI
سندرم روده سمی

اسهال:

اسهال در نژاد چوپان آلمانی را می توان به تعدادی از عوامل ارتباط داد اما اغلب ناشی از عدم تحمل غذایی یا انگل هاست. اگر سگ شما به طور منظم دچار اسهال می شود اولین قدم شما باید بررسی از نظر انگل باشد که دامپزشک شما پس از آن می تواند به شما در درمان کمک کند.
اگر انگلی وجود ندارد،به احتمال زیاد دلیل آن واکنش منفی به چیزی است که در مواد غذایی او‌ وجود دارد .غذاهایی مانند شیر و چربی سنگین, فیبر و غذاهای سبوس دار همه می توانند منجر به اسهال شوند.شما ممکن است نیاز به انجام آزمون و خطا برای پیدا کردن علت آن داشته باشید.
دیگر عوامل رفتاری مانند پرخوری و اضطراب نیز می توانند منجر به اسهال شوند. شما همیشه باید مراقب تغذیه سگ چوپان آلمانی خود باشید چون معده حساسی دارد و می تواند نسبتا به سرعت دچار اسهال شود.
هم چنین منظم ورزش کردن برای کاهش استرس او خوب است اما ورزش بلافاصله پس از غذا خوردن برای معده او مشکل افرین است.

اسهال و استفراغ:

اسهال و استفراغ اغلب به علت التهاب روده و معده سگ است. اسهال مزمن و به خصوص اسهال آبکی ممکن است نشانه ای از این اختلال باشد .سایر علائم استفراغ و عدم اشتها و کاهش وزن است.
دامپزشک شما باید قادر به تشخیص مشکل با استفاده از نمونه مدفوع باشد. اسهال و استفراغ قابل درمان با استفاده از استروئیدها یا داروهای دیگر که باعث کاهش التهاب می شوند می باشد. بیماری التهابی روده و گروهی از اختلالات که همچنین باعث التهاب دستگاه گوارش می شوند هم چنین باعث بروز علائم مشابه می شوند و نیز باید توسط دامپزشک درمان شوند.

زخم دستگاه گوارش:

چوپان آلمانی هم چنین مستعد ابتلا به زخم معده و روده است که می تواند در ارتباط با سایر مشکلات گوارشی رخ دهد مثلا به دنبال مصرف دارو برای مسائل دیگر (مانند استفاده دارو برای دیسپلازی).
زخم می تواند باعث درد در سگ شود و ممکن است منجر به از دست دادن اشتها و کاهش وزن و استفراغ شود هم چنین گاهی اوقات خون در مدفوع و ضعف و کم خونی هم دیده می شود. اغلب درمان زخم نیاز به درمان یک بیماری زمینه ای دارد.
نارسایی بخش اگزوکرین لوزالمعده:
نارسایی بخش اگزوکرین لوزالمعده یا EPI هنگامی که لوزالمعده سگ ترشحات بخش خارجی اش را تولید نمی کند به وجود می اید.در نتیجه انزیم های گوارشی به اندازه کافی تولید نمی شوند. سیستم گوارشی به این انزیم ها نیاز دارد تا به شکستن پروتئین و چربی و نشاسته بپردازد. اگر یک سگ این اختلال را داشته باشد ،قادر به جذب مواد مغذی مواد غذایی نیست و این بدان معنی است که حتی اگر او یک رژیم غذایی مناسب داشته باشد می تواند دچار سوء تغذیه شود و حتی به مرگ ناشی از گرسنگی منجر شود(در صورت عدم درمان ان)
اگر سگ شما این بیماری را دارد ممکن است این گونه به نظر برسد که او همیشه گرسنه است و دچار از دست دادن وزنش است در صورتی که به طور معمول خوب غذا می خورد. انها همچنین ممکن است به خوردن چیزهایی بپردازند که به طور معمول انها را نمی خوردند.
هم چنین انها اغلب مقدار زیادی نفخ شکم دارند و رنگ مدفوع آن ها به رنگ زرد در می آید زیرا چربی غذاهایی که خورده هضم نشده و از بدنش دفع شده است.
EPI را می توان با آزمایش خون تشخیص داد و به دلیل آن که بسیار خطرناک است اگر این علائم را در سگ خود دیدید فورا او را نزد دام پزشک ببرید.
یکی دیگر از خطرات این اختلال کمبود وینامین های محلول در چربی است زیرا چربی ها جذب بدن نمی شوند.
دامپزشک شما می تواندبه شما برای درمان EPI کمک کند هم‌چنین مشثرت با یک متخصص رژیم غذایی نیز مفید است و دادن انزیم و مکمل های ویتامینی و انتی بیوتیک ها برایش کارساز خواهد بود.

سندرم روده سمی:

سندرم روده سمی هم جز مشکلات مشترک گوارشی این نژاد است اما نسبت به دیگر مشکلات دستگاه گوارش کمتر رخ می دهد .این اختلال هم مانند سایر موارد نام برده شده معمولا در چوپان آلمانی نسبت به دیگر نژادهای سگ بیشتر است. آگاهی از این سندرم به این دلیل مهم است که اغلب کشنده است و می تواند بسیار به سرعت باعث مرگ  حیوان شود.
چوپان آلمانی به طور طبیعی سطح بالایی از یک نوع از باکتری های روده ای به نام کلستریدیوم را دارا می باشد.در شرایط خاصی این باکتری ها می توانند با تکثیر بیش از حد و ورود به جریان خون باعث ایجاد یک اثر سمی در بدن شوند.متاسفانه وقتی این اتفاق می افتد سگ معمولا در عرض چند ساعت می میرد.به این دلیل جلوگیری از آن بسیار مهم است.
برخی از دامپزشکان توصیه به استفاده از مکمل های غذایی خاصی می کنند که کمک می کند تا سطح باکتری در روده سگ متعادل بماند.
جلوگیری از مشکلات معده در سگ چوپان آلمانی:
برخی از چیزهایی که شما می توانید انجام دهید تا به جلوگیری از این مشکلات بپردازید وجود دارد. رایج ترین و ساده ترین راه برای انجام این کار این است که مطمئن شوید که سگ خود را با یک رژیم غذایی مناسب تغذیه می کنید.
مطمئن شوید که شما یک ترکیب خوب از پروتئین و چربی و کربوهیدرات را برای او فراهم می کنید. برای یک چوپان آلمانی حدود 20 درصد از مواد غذایی اش باید از پروتئین تشکیل شده باشد و 5 ٪ از چربی (کم کردن حدود 2 ٪ از چربی غذایی برای تغذیه توله سگ ها نیاز است.) اما مهم تر از تفکیک مواد مغذی این است که کیفیت مواد تشکیل دهنده آن تضمین شده باشد.
از نظر پروتئین شما باید مطمئن شوید که پروتئین با کیفیت بالا انتخاب کنید .منابع خوبی از پروتئین برای چوپان آلمانی گوشت قرمز و ماهی است. مرغ انتخاب خوبی برای این نژاد نیست, به دلیل این که غذاهای تهیه شده با مرغ اغلب با محصولات جانبی که کیفیت خوبی ندارند آماده می شود که به خصوص یک چوپان با معده حساس خوب نیست.
از نظر چربی, مطمئن شوید که مواد غذایی با کیفیت بالا و منبع چربی خوب به او‌ بدهید . اسیدهای چرب امگا-3 انتخاب خوبی است که با استفاده از ماهی به عنوان منبع اصلی آن می توانید آن را تامین کنید.

از دیگر موارد مهم نگرانی های بهداشتی سگ ژرمن شپرد:

این سگ اصیل در طول تاریخ به عنوان محافظ سربازان ،سگ پلیس, سگ ورزشی ،سگ خانواده استفاده شده است و نژاد اصیلی می باشد.
اما این نژاد هم از برخی بیماری ها رنج می برد.
همان طور که چندین مورد را ذکر کردیم در متن زیر به موارد دیگری هم اشتره می کنیم:

فیستول اطراف مقعد:
فیستول اطراف مقعد یک اختلال است که اغلب در ژرمن شپرد رخ می دهد.این بیماری است که توسط راه پیدا کردن روده ها بر روی پوست اطراف مقعد به وجود می آید. تحت تاثیر این بیماری سگ ممکن است دچار علائمی مانند فشار به هنگام اجابت مزاج ،اسهال یا مدفوع خونین ،لیسیدن ناحیه مقعد داشته باشد.برخی از صاحبان سگ ممکن است اول متوجه کثیف شدن ملافه سگ به عنوان یک علامت اولیه شوند.بدیهی است که عفونت ثانویه در این منطقه یک خطر بزرگ است و از آنجا که بسیاری از اعصاب در این ناحیه قرار دارند این بیماری دردناک و ناتوان کننده است. دانشمندان و دامپزشکان به مطالعه روند این بیماری و بسیاری از درمان های در دسترس برا آن در حال حاضر هستند .
مطالعات نشان می دهد میزان بالایی از این بیماری به کنترل با رژیم غذایی پاسخ می دهد چون نوعی بیماری التهابی روده است. گفته شده این بیماری شبیه به بیماری کرون در انسان است.
مگاازوفاگوس:
 Megaesophagus در زبان یونانی مگا به معنی بزرگ است) یک بیماری است که در آن مری (لوله ای که به حمل مواد غذایی به معده در بلع کمک می کند) به نوعی فلج می شود و قادر نیست به طور معمول مواد غذایی را در راه خود به درستی منتقل کند.در نژاد ژرمن شپرد این‌ بیماری مادرزادی است و یک مطالعه اخیر نشان داده که ارتباط زیادی به کروموزوم ۱۲ دارد.تحت تاثیر این اختلال سگ اغلب شروع به نشان دادن علائمی مانند استفراغ می کند و نارسایی زمانی که آنها از شیر گرفته شده اند و یک رژیم غذایی جامد شروع کرده اند،خود را نشان می دهد. آنها معمولا به نظر می رسد که دچار سوء تغذیه شده اند و کاهش وزن داشته باشند. مدیریت مادام العمر که معمولا شامل رژیم غذایی مایع و افزایش دفعات تغذیه باحجم کم می تواند به کنترل بیماری کمک کند."درمان" برای این مشکل در حال حاضر وجود ندارد.
استئوارتریت:
همه موارد استئوارتریت در چوپان‌آلمانی به دلیل دیسپلازی هیپ نیست. بسیاری از سگ های میانسال و مسن این نژاد مبتلا به اين اختلال شايع هستند. استئوارتریت می تواند ثانویه به آسیب یا فقط سایش استخوان ها باشد و در این سگ به دلیل جثه بزرگ و فعالیت بالا شیوع آن بالاست.
 درد ممکن است با آشکار شدن لنگش پاها نمایان شود اما همچنین می تواند در ستون فقرات هم تظاهر یابد.

میلوپاتی دژنراتیو:
میلوپاتی دژنراتیو یک بیماری عصبی و ژنتیکی مغلوب است که این اختلال در سگ ژرمن شپرد بیشتر رخ‌می دهد.معمولا در میانسال ها یا مسن ها رخ می دهد و در بیماران مبتلا به این اختلال تمایزش از دیگر علل اسیب به نخاع مانند ديسک بين مهره ای دشوار است . این علت ژنتیکی باعث ضعف و فلج اندام ها می شود که پیشرونده است و در نهایت منجر به فلج می شود.

برخی دیگر از بیماری های شایع در نژاد ژرمن شپرد:
ژرمن شپرد سگی بسیار فوق العاده است. آنها به عنوان یکی از باهوش ترین نژاد های سگ جهان شناخته شده اند و آن ها خدمات بزرگ و نجات دهنده ای را انجام می دهند.چنین شکوهی از یک سگ دارای یک قیمت است و این قیمت بالا است: ژرمن شپرد که اغلب بیش از حد پرورش داده شده است ،توسط پرورش دهندگان بی تجربه که فقط می خواهند سود خودشان را کسب کنند،دچار کاهش خلوص در نژاد شان شده اند.و به این ترتیب برخی از بیماری های ژنتیکی بیش از حد در این نژاد معمول است.
نگه داشتن این بیماری ها در ذهن و مراجعه منظم به دامپزشک برای جلوگیری از آنها بسیار مفید است.
مطالبی که در مقاله زیر بررسی می کنیم:
چه نوع از بیماری ها در این نژاد وجود دارد ؟ 
بیماری های ژنتیکی ژرمن شپرد
بیماری های ویروسی ژرمن شپرد
بیماری های باکتریایی ژرمن شپرد
بیماریهای انگلی  ژرمن شپرد

چگونه برای جلوگیری از بیماری های شایع اقدام کنیم؟

انواع مختلفی از بیماری ها وجود دارند که می تواند در همه سگ ها از جمله ژرمن شپرد رخ دهد.این اختلالات می تواند:
منشاء ژنتیکی داشته باشد ،بیماری های ناشی از تغییرات ژنتیکی باشد.بیماری با مبدا ویروسی باشد.
منشاء باکتریایی داشته باشد و یا منشا انگلی داشته باشد.
بیماری های ویروسی در ژرمن شپرد جز شایع ترین بیماری های ویروسی است.پاروویروس یکی از این ویروس هاست که این عفونت می تواند باعث استفراغ, اسهال و حتی خونریزی شود. سگ شما باید علیه این بیماری و به منظور جلوگیری از آن واکسینه شود زیرا پاروويروس در سگ ها می تواند کشنده باشد.
از علائم دیگر این بیماری سرفه, تنگی نفس ،آبریزش بینی, ورم ملتحمه, تب و ضعف عمومی است 

بیماری های باکتریایی در ژرمن شپرد:

شایع ترین بیماری های باکتریایی در ژرمن شپرد به شرح زیر هستند:
لپتوسپيروز:این بیماری ناشی از نوشیدن آب آلوده به ادرار موش اتفاق می افتد مثلا خوردن اب از گودال کوچک آب یا آب های راکد باعث این بیماری می شود. علائم آن شامل سرفه و استفراغ و تب و درد عضلانی و مشکلات تنفسی است. واکسن براب پیشگیری از این بیماری نیز وجود دارد.
بروسلوز: این بیماری ناشی از خوردن زباله های عفونی است. در سگ نر باعث التهاب بیضه و نازایی می شود. در ماده های باردار باعث سقط جنین می شود. درمان  آن با انتی بیوتیک است.
بیماری مستایتیس:این بیماری عفونی همان ورم پستان در نوع ماده این سگ است که به علت التهاب غدد پستانی اتفاق می افتد.
پیومترا:در این بیماری عفونی که بسیار جدی است ،تجمع چرک در حفره رحم اتفاق می افتد و درمان انتی بیوتیکی قبل از عمل جراحی لازم است.

بیماریهای انگلی در ژرمن شپرد:

ژرمن شپرد مانند دیگر نژاد ها مستعد ابتلا به حمله انگل هاست. شایع ترین آنها عبارتند از:

Pododermatitis این یک بیماری انگلی است که باعث ایجاد زخم های چرک دار و درد در هنگام راه رفتن می شود. رطوبت بیش از حد باعث این بیماری است که باید درمان زود هنگام آن توسط دامپزشک انجام شود.
گال: این بیماری ناشی از یک کرم به نام دمودکس کنیس است علامت آن ریزش مو, خارش ،تورم و قرمزی در پوست است. این بیماری نیز نیاز به درمان دامپزشکی دارد و به انسان نیز سرایت می کند.
مرض جرب: این بیماری عفونی ناشی از انگل Sarcoptes scabiei است. علائم آن عبارتند از: ریزش مو, التهاب و قرمزی پوست.این بیماری می تواند به انسان انتقال یابد و آن نیز نیاز به دامپزشکی و درمان زود هنگام دارد. هم چنین مکان هایی که سگ معمولا به انجا می رود نیز باید ضد عفونی شود.
برای جلوگیری از بیماری های شایع باید واکسن های ضروری برای محافظت از ژرمن شپرد زده شود تا از احتمال ایجاد عفونت باکتریایی یا ویروسی جلوگیری شود;علاوه بر واکسیناسیون برای توله سگ و سگ بالغ شما نباید کرم زدایی کردن او را به طور منظم فراموش کنید.
مراجعه به دامپزشکی باید دو بار در سال باشد و فراموش نکنید که بسیاری از بیماری های ذکر شده پیش آگهی خوبی دارند اگر آنها را در زمان مناسب تشخیص دهیم و درمان کنیم.

تغذیه در نژاد ژرمن شپرد:

بهترین غذا برای سگ ژرمن شپرد چه عذایی است؟ 
در اینجا ما به بحث در مورد بهترین مواد غذایی برای توله سگ ژرمن شپرد می پردازیم.
مطالبی که در ادامه بررسی خواهیم کرد:
در بدو تولد ، رژیم غذایی توله سگ ژرمن شپرد در یک ماهگی, در دو ماهگی،چهار ماهگی و رژیم غذایی ژرمن شپرد در شش ماهگی
تغذیه توله سگ ژرمن شپرد در بدو تولد:
برای یک توله سگ ژرمن شپرد که رشد مناسب آن ضروری است ،برای اولین بار باید به او شیر مادر و یا آغوز داد و سپس به او شیر غنی شده داد.
توله سگ باید برای حداقل شش تا هشت هفته با شیر تغذیه شود.
این موضوع از اهمیت بیش از حد برای توله سگ برخوردار است و 90 درصد از دفاع طبیعی بدن او را تشکیل می دهد.علاوه بر این, منجر به جریان خون مناسب  می کند.
غذای اصلی برای توله سگ ها شیر است.
دقت کنید که چربی شیر گاو بسیار کمتر از شیر سگ است و میزان پروتئین شیر گاو تقریبا نصف شیر سگ می باشد.  کلسیم و فسفر در شیر سگ دو برابر شیر گاو است. به دلیل میزان بالای لاکتوز در شیر گاو اکثرا باعث اسهال توله سگ ها می شود.پس غذای مناسبی برای توله سگ ها نیست.
شما باید از شیرخشک های مخصوص سگها استفاده کنید، در صورت نبود از شیر خشک انسانی بدون لاکتوز استفاده کنید
از دو ماهگی به بعد کم کم حجم غذای کمکی را بیشتر کنید و از مقدار شیر کم کنید.
گوشت مرغ پخته شده،برنج نرم به همراه ماست، آب گوشت یا مرغ به همراه سبزی و حبوبات پخته، می دوانند برای استفاده در اوایل کمک کننده باشند. ابتدا غذای کمکی باید کمتر از نیمی از وعده های غذای روزانه را تشکیل دهد و به تدریج و با افزایش سن تعداد وعده غذاهای غیر شیری را افزایش داد.
رژیم غذایی ژرمن شپرد یک ماهه:
از سه تا چهار هفتگی بهترین برنامه غذایی سگ برای توله سگ ژرمن شپرد شروع طعم و مزه های جدید و غذاهایی غیر از شیر مادر است. این مرحله در یک توله سگ ژرمن شپرد تشکیل شده از از فرنی یا مواد غذایی مرطوب, در حدود شش تا هشت هفتگی باید به یک توله سگ ژرمن شپرد کمی مواد غذایی خشک را با آب به آنها داد.
از هفته هشتم به بعد یک ژرمن شپرد باید از شیر گرفته و شروع به تغذیه از مواد غذایی جامد کند. خیلی بهتر است اگر این خوراک خاص این نژاد باشد.یک دامپزشک می تواند در انتخاب مواد غذایی مناسب و برنامه ریزی غذایی برای توله سگ ژرمن شپرد تان به شما کمک کند. در این مرحله از رژیم غذایی او شیر باید قطع شود و ادامه آن می تواند باعث اسهال در او شود.
رژیم غذایی توله سگ ژرمن شپرد در دو ماهگی:
در دو ماهگی شما می توانید به آرامی شروع به کاهش مواد غذایی مرطوب او کنید تا زمانی که توله سگ بنواند به طور کامل مواد غذایی خشک استفاده کند.
پس از آن نمودار مواد غذایی او را از دو تا چهار ماهگی کنترل کنید.این سگ باید چهار یا پنج بار در روز تغذیه شود.این کار بسیار مهم است علاوه بر این نظم و انضباط را به او اموزش می دهد. توله سگ نیاز است تا یاد بگیرد که او به طور مداوم در طول روز تغذیه نمی شود و فقط در زمان های خاص می تواند غذا بخورد.این بخشی از یک برنامه غذایی توله سگ روال آموزشی او است.شروع با قرار دادن یک کاسه مواد غذایی برای ده دقیقه است ،این باید به توله سگ آموزش داده شود که زمان غدا خوردن او همین ده دقیقه است.
پس از ده دقیقه باید مواد غذایی باقی مانده دور ریخته شود حتی اگر توله سگ آن را تمام نکرده است.
این الگوی غذایی به او اجازه می دهد این رفتار برایش تبدیل به عادت شود.
پذیرش و تطبیق یک برنامه رژیم غذایی برای یک توله سگ بسیار مهم است .
غذای توله سگ ژرمن شپرد باید نسبت بالاتری از کالری و چربی و پروتئین و کلسیم از بزرگسالان آنها داشته باشد.
دلیل این است که توله سگ ها هنوز در حال رشد هستند غو در نتیجه نیاز بیشتری به همه چیز دارند.
رژیم غذایی توله سگ ژرمن شپرد چهار ماهه:
در سگ های بین چهار و شش ماه تعداد وعده های غذایی (که ما مفصل در توله سگ ژرمن شپرد صحبت کردیم) باید تا سه وعده کاهش یابد. میزان مواد غذایی برای توله سگ شما بسته به سن و وزن او است. اگر شما هر گونه شک و تردید در مورد تغذیه او دارید باید دامپزشک خود مشورت کنید.
در نهایت شما باید شروع به مخلوط کردن مواد غذایی تازه ، گوشت ماهی و یا سبزیجات با غذاهای تجاری خشک کنید. مراقب باشید از غذاهای ممنوعه برای سگ ها استفاده نکنید.برخی از مردم در مورد رژیم غذایی خام برای یک توله سگ ژرمن شپرد سوال می کنند اما توصیه ما این است که باید همیشه غذای پخته شده به او بدهید و هرگز غذای خام استفاده نکنید. جلوگیری از دادن غذاهایی مانند گوشت مرغ و خرگوش و استخوان ماهی هم توصیه می شود.
مواد غذایی مرطوب باید در حد اعتدال استفاده شود و استفاده بیش از حد آن می تواند باعث تجمع پلاک روی دندان او شود و باعث شود سگ مدفوع بد بو داشته باشد.
در ضمن غذا برای سگ تنها باید به عنوان تقویت مثبت مورد استفاده قرار گیرد.
تحت هیچ شرایطی نباید شما ژرمن شپرد خود را با غذای باقی مانده انسان تغذیه کنید.انسان به مواد غذایی خود نمک و شکر و ادویه اضافه می کند که برای سلامتی او بسیار مضر است.
تغذیه توله سگ ژرمن شپرد در سن شش ماهگی:
هنگامی که توله سگ ژرمن شپرد شما به سن شش ماهگی می رسد، مصرف مواد غذایی او به دو بار در روز باید کاهش یابد .
بعد از شش ماه شما باید به توله سگ ژرمن شپرد استخوان و گوشت گاو داده شود.استخوان باید به منظور تقویت دندان و لثه توله سگ باید به او داده شود.

بهداشت غذایی برای توله سگ:

مواد غذایی و ظروف باید همیشه تمیز باشد.به منظور جلوگیری از ظهور حشرات بهداشت بسیار مهم است . اگر حشرات در آب آن وجود داشته باشد می تواند باعث انگل های روده ای در توله سگ ژرمن شپرد شود.
اگر شما متوجه این مسئله شدید که توله سگ شما سه وعده به غذا میل ندارد باید به مشورت با دامپزشک او بپردازید.
این عدم اشتها در یک توله سگ می تواند ناشی از انسداد روده و معده باشد یا به علت مصرف مواد غذایی سمی ، فراموش نکنید که توله سگ ها بسیار حساس و شکننده هستند و اگر شما به نادیده گرفتن هر گونه علائم بیماری در آن بپردازید می تواند منجر به مسائل شدید و یا حتی مرگ و میر توله سگ ها شود.

مراقبت از ژرمن شپرد:

توله سگ ژرمن شپرد باید اجتماعی شود و آموزش ببیند که با شما زندگی کند .این سگ فوق العاده قادر و با توانایی های بالاست و به درستی ترفندها را یاد می گیرد. یک هماهنگی میان ورزش ،رژیم غذایی و محبت توله سگ بسیار مهم است. علاوه بر رژیم غذایی در ژرمن شپرد فراموش نکنید که داروهای پیشگیرانه و واکسیناسیون نیز مهم است.